Alle berichten van rhoogschagen

Kinderverhalen, Uitgelicht

Nieuwe ouders voor Nilo

Geef een reactie

Voor de VOIC, de illustratorenvereniging in het Noorden, schreef ik een verhaal voor kinderen van 8+. Zij maakten er illustraties bij en het GRID, grafisch museum in Groningen, maakte er een hele speurtentoonstelling van! Inclusief een eigen lettertype: de Nilo!

Bram zoekt nieuwe ouders voor zijn vriend Nilo. Want dat zijn monsters, denkt hij. Hij plaatst een advertentie en lokt zijn vriend mee om te gaan kijken bij de mensen die reageren. Zijn die wel geschikt?

Een leuk verhaal met prachtige illustraties van maar liefst 25 verschillende illustratoren! De speurtocht bestaat uit alle illustraties in het boek en een routeboekje met de reacties die de ouders naar Bram hebben gestuurd.

Het boek en de speurtentoonstelling zijn gepresenteerd op de eerste dag van de Kinderboekenweek 2018. De tentoonstelling was de hele maand oktober in het GRID te zien.

Kinderverhalen, Uitgelicht

Paniek om een pinda

Geef een reactie

Het Ommelander Ziekenhuis Groningen wilde een kinderboek en bedacht samen met Tjibbe Veldkamp een prachtig project. Ik mocht met kinderen uit Oost-Groningen een verhaal schrijven voor kinderen uit groep 5 en 6. Dat verhaal heet Paniek om een pinda.

Paniek om een pinda is een grappig avontuur over een jongen met pinda-allergie. Het is getekend door top-illustrator Andrea Kruis en is in de Kinderboekenweek 2018 gepresenteerd in het OZG in Scheemda.

Het is verkrijgbaar in elke boekhandel of online te bestellen via onder andere Bol.com. Eerst een stukje lezen? Dat kan lees de Paniek om een pinda-preview!

Abuis

Voor dit verhaal heb ik een leuk gesprek gehad met patiënt én allergoloog Hanneke Oude Elberink, die me fijn uit de doeken deed hoe dat nu precies gaat als je tóch een pinda eet, terwijl je daar hartstikke allergisch voor bent. Helaas is niet haar naam, maar dat van haar collega in het boek terecht gekomen. Dus hierbij: alsnog bedankt, Hanneke!

Rats

In hetzelfde boek zit ook het verhaal van Christel Koperberg, Rats. Dat is voor kinderen uit groep 7/8. Het is getekend door Madeleine van der Raad en gaat over een meisje dat op ziekenbezoek gaat en zich erg schuldig voelt.

De dokter is kwijt

In dezelfde reeks is er nog een boek, van Bianca Anthonissen en Gerlin de Lange, die verhalen schreven voor kleuters en beginnende lezers. Dat heet De dokter is kwijt. Voor alle zieke basisschoolkinderen een leuk verhaal, dus!

 

Kinderverhalen

De Mombliematrix

Geef een reactie

Blubbiepap

‘Aks,’ zuchtte mijn moeder terwijl ze de keuken in schuifelde, ‘heb je nu alweer brood gesmeerd?’

Ik schoot rechtop aan tafel, maar ze had de matrix niet gezien, want ze liep door, kletterde een pan op het fornuis en goot er een geel pak in leeg. Ze gaapte.

Ik zakte weer onderuit en stak de matrix nóg verder onder tafel, zodat ik het scherm nog net kon zien. Ik moest voorzichtig zijn. Als mijn moeder me met de matrix zag, moest ik weer een week gezeur aanhoren over frisse lucht en buiten spelen. De matrix afpakken durfde ze gelukkig niet, want ik had hem nog van mijn vader. Ze trok een nieuw pak open. Deze was blauw. Vast een ander ontwerp.

‘Waarom neem je niet eens een lekker bord Blubbiepap?’ vroeg mijn moeder vanuit de keuken. ‘Dat is veel gezonder!’

Ik zei niks. Er stond een monster met drie armen voor me, dat ik zo plat als het vloerkleed moest stampen.

Lees verder De Mombliematrix →

Kort, Volwassenen

Het Ding

1 reactie

Dit verhaal schreef ik voor een wedstrijd van Schrijverspunt. Het werd verkozen voor een publicatie in een bundel. het is te koop bij Schrijverspunt en op Bol.com.

‘Gôh.’ Ik schoof het ding in het pakpapier en legde het op schoot. Mijn blik bleef op het pakje gericht. Ik durfde tante Jo niet aan te kijken en wegkijken durfde ik al helemaal niet. Dat zou erg oneerbiedig overkomen en dat is toch een van de dingen waar ik waarde aan hecht; ondanks mijn eenvoudige afkomst hebben mijn ouders me keurig opgevoed. Ik ging altijd met nette meisjes om en ook wijlen mijn echtgenoot, hij overleed na tien jaar – auto-ongeluk, kwam uit een goed milieu.

Deze keer liet mijn gratie me één moment in de steek. Eerst ging het nog redelijk. Ik zei zoiets als: ‘Bedankt, tante Jo!’ Maar toen kwam de fout. Ik wilde er nog iets aan toevoegen. Iets om haar gerust te stellen. Stom natuurlijk; tante Jo luistert daar niet eens naar. Ik zei: ‘wat eh…’ en bevroor. Ik kon geen enkel positief woord verzinnen bij dit ding. Zelfs geen neutraal woord. Ik kuchte, terwijl mijn hersenen koortsachtig zochten naar de juiste beschrijving. Ik opende mijn mond een paar keer, maar er kwam niets. ‘…een ding’, zei ik tenslotte, ademloos bijna.

Lees verder Het Ding →